O καρκίνος του πέους είναι σπάνιος στον δυτικό κόσμο. Οι άνδρες που έχουν σχετικά περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν είναι αυτοί με πλημμελή τοπική υγιεινή (ειδικά άνδρες με φίμωση), άνδρες με χρόνια φλεγμονή και συνήθως κακώς θεραπευθείσα στο πέος καθώς και άνδρες που έχουν νοσήσει από τον ιό του HPV (κονδυλώματα).

Συμπτώματα – Σημεία καρκίνου στο πέος

Συνήθως εμφανίζονται μικρές, ανώδυνες και σκληρές αλλοιώσεις στην βάλανο ή την ακροποσθία. Πολλές φορές μπορεί να παρατηρηθεί εξέλκωση στη βάλανο ή την ακροποσθία. Οι ασθενείς αναφέρουν συχνά υποτροπιάζουσες βαλανοποσθίτιδες (δηλαδή πολύ συχνές ΄΄μολύνσεις΄΄στη βάλανο και την ακροποσθία), ενώ σπανιότερα μπορούν να υπάρχουν πόνος, δυσκολία στην ούρηση, πριαπισμός, γενικευμένες εξελκώσεις (σε προχωρημένες καταστάσεις).

πλημμελής τοπική υγιεινή – φίμωση

Διάγνωση του καρκίνου του πέους

Συνήθως ιστορικό παρουσίας παραγόντων υψηλού κινδύνου (εμμένουσα βαλανοποσθίτιδα, φίμωση, κονδυλώματα) σε συνδυασμό με ΄ύποπτες΄βλάβες στη βάλανο ή/και στην ακροποσθία θέτουν την υπόνοια της νόσου. Η τελική διάγνωση του καρκίνου του πέους γίνεται με βιοψία της ΄΄ύποπτης βλάβης΄΄. Η εν λόγω βιοψία θα πρέπει να γίνεται όσο πιο ΄΄ριζικά΄΄και με ασφαλή όρια σε υγιείς ιστούς γίνεται, ώστε σε κάποιες περιπτώσεις εκτός από διαγνωστική να γίνεται και θεραπευτική. Ειδικά σε άνδρες με φίμωση και ΄΄ύποπτη΄΄ βλάβη στην ακροποσθία, θα πρέπει να γίνεται κατευθείαν περιτομή.

Θεραπεία του καρκίνου του πέους

Όταν ο καρκίνος του πέους έχει μορφή επιφανειακής βλάβης μπορούν γίνουν μια σειρά από τοπικές θεραπείες, όπως η εκτομή της βλάβης, η περιτομή, η κρυοθεραπεία, η τοπική ακτινοβολία καθώς και ο συνδυασμός όλων αυτών. Όταν ο καρκίνος του πέους έχει τη μορφή διηθητικής βλάβης (έχει προχωρήσει σε βάθος ιστού)  γίνεται μερική ριζική πεεκτομή, εκτομή βουβωνικών λεμφαδένων, ενώ σε συστηματικές μεταστάσεις χημειοθεραπεία.

Πρόληψη του καρκίνου του πέους

Κάθε άνδρας σε περιπτώσεις αλλοιώσεων στο πέος, θα πρέπει να απευθύνεται στον ουρολόγο. στους άνδρες υψηλού κινδύνου, συστήνεται προσεκτική παρακολούθηση που περιλαμβάνει αυτοεξέταση και τακτική ιατρική παρακολούθηση, ενώ στους άνδρες υψηλού κινδύνου με συνοδό φίμωση θα πρέπει να γίνεται περιτομή.